این وبلاگ برای من حکم یه دفترچه یادداشت رو داره، دفترچ که یادداشتی که اگ روزی نبودم ، بمونه، نمیدونم مخاطبی دارم یا ن! اما در کل مینویسم که رها شم ، همیشه ی چیزی از وجودم هست که در ظاهر انسان جلوم میاد و دستشو میزاره رو گلوم و سعی میکنه خفم کنه و تنها راه نجاتی که برام میزاره اینکه، بنویسم...!